Een beetje geland voor ons gevoel

Het heeft even wat langer geduurd dan de vorige keren maar hier is dan weer een verslagje. De afgelopen week zijn we dan ook voor ons gevoel geland. Je doet je ding zoals ze dan zeggen, en er komt weer wat structuur in het leven. Niet te veel natuurlijk, dus we hebben zeker ook nog leuke uitstapjes etc. gemaakt. Vorige week vrijdag was het inderdaad (zie vorig blog) slechter weer dus zijn we naar het binnenzwembad geweest, hier waren we twee jaar geleden ook al een keer geweest en de meiden wilden nog wel een keer. Het was er wel druk, maar ze hebben genoten.
Zaterdag was Floor jarig, of moet ik zeggen vrijdag, want mevrouw vond dat ze om 12 uur Nederlandse tijd jarig was, dus vrijdagmiddag om 15.00 hier. Ze was natuurlijk wel zo slim om het einde van de verjaardag de Canadese tijd te willen aanhouden. Al met al heeft ze een ruime "verjaardaaaag" gehad! Natuurlijk slingers opgehangen en taart gehaald, en ze heeft mogen kiezen wat ze die dag wilde doen dus....... 's Avonds hadden we dan ook nog een verjaardagsfeest van Annemarie. Erg gezellig, met allemaal Nederlanders die hier wonen en die zij de afgelopen paar maanden hebben leren kennen. Heerlijk gekletst, en Lotte en Floor hebben zich goed geamuseerd met Myrthe een meid van 11 jaar die hier nu al drie jaar woont.
Zondag wilde we dan weer naar het museum, aangezien dit donderdag niet was gelukt. Nu helaas weer niet want het is dicht op zondag. Dus toen zijn we lekker door het City Park en langs het strand gelopen. Een lekker relaxte zondagmiddag waarin we ook nog een bezoek hebben gebracht aan de Japanse tuinen op advies van een enthousiaste beveiliger bij "The Bear" , een apart standbeeld in Stuart park.

Maandag was dan weer een echt "Holiday in your own backyard dagje" en zijn we wezen fietsen bij de Myra Canyon Trestles. Je fiets hier een stuk (24 km)  over de voormalig Kettle Valley Railway; over schraagbruggen met prachtige uitzicht over de Canyon en Kelowna. Hier hebben we ook ons eerste wildlife kunnen spotten, op de weg naar boven een hert (beter gezegd het achterste van een hert) en natuurlijk eekhoorns en een soort van eend (waarvan we de exacte naam niet weten). Nog niet heel veel, maar het begin is er! Wat we wel indrukwekkend vonden is het feit dat deze bruggen allemaal gerestaureerd zijn door vrijwilligers, en toen ze klaar waren in 2003 er weer drie door een grote bosbrand zijn verwoest. Vervolgens is er in vijf jaar tijd weer gewerkt om ze opnieuw op te bouwen. Petje af!

Afgelopen woensdag hadden de meiden afgesproken om te gaan bakken bij Annemarie. Iets verkeerde timing aangezien het die dag 31 graden was, maar goed....
Philip heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt om alleen een stukje te gaan wandelen in Kalamoir Park. Een klein park op 10 minuten rijden hier van dan langs het meer.

Het resultaat van de bakmiddag was een lekkere appelkruimelcake (alhoewel Lotte de nootmuskaat erin niet lekker vond). Natuurlijk de dag weer afgesloten met een duik in het zwembad, het is heerlijk om bij het zwembad te zijn met die mooie zonsondergangen met bergen op de achtergrond.

De dag erna zijn we op bezoek geweest bij een Nederlands gezin, Olaf, Claudy ( maar zij was werken) en hun dochter Myrthe. De meiden hebben zich vermaakt en wij hebben allerlei tips en namen doorgekregen van Olaf: zo ontzettend handig, hoef je niet alles zelf uit te zoeken. Daarna nog wat sightseeing in de omgeving, afgesloten met uit eten en nog wat sightseeing ( in Shannon Lake). We merken dat we het liefst helemaal bovenaan willen wonen: is rustiger, heb je meer ruimte, mooier uitzicht en kans op meer wildlife. Maar ja, nu nog eerst afwachten of het ook te betalen is!

Vrijdag zijn we naar Penticton gereden, een stadje nog geen drie kwartier rijden na langs de Okanagan Lake. Daar zijn we gestopt bij Wouda's Bakery ( een Nederlandse bakker) voor een broodje kroket, en meteen wat (lekker) brood ingeslagen.
Ook nog even de SS Sicamous bekeken, een nog overgebleven stoomboot ( aangedreven door zo'n schoepenrad), wat op de Okanagan Lake heeft gevaren van 1914 tot 1937.

Aangezien Floor gisteren haar grote teen gekneusd heeft gaan we vandaag, zondag, naar de Mediterranean Market, eens kijken voor de hagelslag en de ontbijtkoek.
Het is weer een lang weekend in Canada, maandag is het Labour Day, dus een vrije dag voor veel mensen. Wij willen dan maandag naar Big White: 's winters een groot ski resort, maar nu dit weekend is er van alles te doen, leuk!

PS. De scholen staken nog steeds dus ws. kunnen de meiden dinsdag niet naar school.  Is wel jammer, met name voor ons, wij wilden vanaf volgende week gaan netwerken: ons gezicht overal laten zien, kennismaken, etc. Met de kinderen om ons heen is het wat lastiger te plannen. Maar goed, we zien wel, kump good zouden ze in Limburg zeggen!

Holiday in your own backyard

De afgelopen dagen hebben we vooral vakantieactiviteiten ondernomen. Niet alleen een welkome afwisseling op alle geregel van de afgelopen weken, maar natuurlijk ook een mooie manier om de eigen omgeving te leren kennen.
Zaterdag is wel nog de bank geleverd, keurig op tijd ditmaal, en zo kunnen we nu ook lekker zitten als we TV kijken. Die TV moest wel nog eerst gekocht worden dus dat hebben dan ook maar gelijk gedaan. Zondag zijn we op bezoek geweest bij Nicole en Robert Kleemaier. Nicole hebben we afgelopen februari ontmoet op de emigratiebeurs, en zij heeft een emigratiebureau hier in Kelowna , Red Moose Immigration. Gezien het feit dat we natuurlijk al een visum hebben, hebben we hun service niet meer nodig. Het was dan ook vooral een gezellig, maar ook informatief, bezoek bij hun thuis. Zondagavond zijn we, of beter gezegd de kinderen, nog even in het zwembad gedoken.

Na maandagochtend eerst nog een paar noodzakelijke telefoontjes te hebben gepleegd, zijn we in de middag naar een van de vele strandjes gegaan (wens van Floor). Het water was wel koud dus het duurde even voor de meiden er helemaal in waren. Daarbij was het vooral een kiezelstrandje, dus ook niet ideaal. Al met al wilde de meiden, na anderhalf uur toch liever in het zwembad duiken. Philip heeft wel nog een stukje langs het water gelopen en kwam er achter dat een kleine kilometer verder, een mooier stand ligt. Misschien iets voor de volgende keer, want de omgeving van het Lake is prachtig.

Dinsdag was het dan tijd om te wandelen ( wens van Mieke en Philip), en wel door Bear Creek Provincial Park, een park wat op een klein kwartier rijden van ons appartement ligt. Het was een mooie wandeling, eerst steil omhoog lopen tot veel gesputter van Floor: "omhoog lopen is niet leuk" maar eenmaal boven werden we verrast met een mooi uitzicht over een canyon met kleine watervalletjes. Helaas zijn ook hier weer de restanten van een bosbrand zichtbaar. Bij het omlaag lopen was het vrij glad en Floor gleed een paar keer een beetje uit met als resultaat: "omlaag lopen is niet leuk". Al met al vonden vooral Mieke en Philip het een mooie wandeling. Vervolgens dachten we nog even naar Vernon door te rijden, langs de scenic route zullen we maar zeggen, om daar wat te lunchen. Scenic was hij zeker, het duurde alleen aanzienlijk langer dan we hadden gedacht, Canadese afstanden!!! Na de lunch dan ook maar via de highway teruggereden zodat de meiden de dag nog even zwemmend konden afsluiten.

Omhoog lopen is niet leuk!

Woensdag zijn we minigolf gaan spelen ( wens van Lotte), inderdaad geen midget golf maar een putting course. Erg leuk om te doen. Helaas geen foto's want Philip was vergeten het kaartje in zijn toestel te stoppen (beetje suf). Na de lunch hebben we een bezoek gebracht aan Mission Hill Winery. Hier kijken we vanuit ons appartement op uit, dus moest het ook van dichtbij bekeken worden. Naast de mooie ligging, architectuur ( industrieel achtig) was er ook een expositie van een ijslandse kunstenaar. De beelden waren erg mooi geïntegreerd in de gebouwen en omgeving. Al met al zeer de moeite waard ook al hebben we geen wijn geproefd, maar dat komt wel een andere keer.

en daar wonen wij...

Vandaag, donderdag, hadden we gepland om na het boodschappen doen nog even langs het Admnistration of School District te gaan (moesten nog wat formulieren afgeven voor de inschrijving van de kids op school), om daarna naar het museum te gaan.

Helaas duurde de administratie langer, aangezien 1 formulier niet erkend werd. Daarnaast was de dame in kwestie, Mrs. Davidson, nog even bezig en vroeg ze ons om een uurtje later terug te komen. Zo gezegd zo gedaan: dan maar  weer even shoppen in het winkelcentrum.....

Toen we terugkwamen zijn alle formulieren opnieuw ingevuld en gekopieerd en zijn de kids ingeschreven. Mrs. Davidson heeft in langzaam sprekend Engels de kids uitgelegd hoe alles gaat, wat ze mee moeten nemen ( rugzak met gymschoenen en lunchpakketjes, zonder pindakaas ivm allergieën!). Scholen starten om 8.30 uur tot 14.30 uur. Floor zal naar Grade 4 gaan, Lotte naar Grade 6, ze rekenen hier het geboortejaar als startdatum voor in welke klas ze komen. Na dit jaar zal Lotte dan weer naar een andere school gaan ( Middle School, Grade 7 tot en met 9). Ze zullen extra ondersteuning krijgen van een Mrs. Taylor, volgens Mrs. Davidson een hele vriendelijke mevrouw ( ja, het zou eens niet zo zijn!). Mrs. Taylor zal de meiden testen om te zien waar en hoelang ze ondersteuning nodig hebben, we zijn benieuwd! Toch wel spannend zo'n eerste dag straks, hopelijk is de staking dan wel voorbij en kunnen de kids 2 september gaan.

We waren pas aan het eind van de middag klaar, te laat voor het museum dus.

Morgen wordt, naar het schijnt, een regenachtige dag, dan gaan we naar het overdekt zwembad, H20. Maar ja, deze week zou slechter zijn, maar onder de 25 graden is het niet geweest en we hebben misschien 1 regenbuitje van 5 minuten gehad, dus morgen zal ook wel meevallen. Om ieder in Nederland jaloers te maken: volgende week wordt het weer rond de 27 graden.....

Voor degene die interesse hebben, naast het blog hebben we ook een tabblad (zie linksboven boven "over mij") gemaakt waar we steeds links zullen plaatsen naar fotoalbums!

PS. We hebben vanochtend gepind via een drive thru! Ze doen hier alles om die Canadezen in de auto te houden!

Shop till you drop!

De afgelopen dagen stonden vooral in het teken van het inrichten van het appartement.... dus shoppen! Het eerste wat dinsdagochtend op het programma stond was het kopen van een bank. Dit moesten we toch in de buurt doen want anders lopen de vervoerskosten wel erg op. Vervolgens zijn we naar Ikea in Vancouver gereden. Gezien de afstand, iets wat je niet op een dag doet dus hebben we ook een hotel geboekt. Na aankomst was het vooral kijken, kijken en (nog) niets kopen. Natuurlijk hadden we ons al op voorhand georiënteerd, zowel bij Ikea Heerlen als via internet. Het blijft dan wel gek om in de Ikea te lopen, het is dat alles in het Engels staat aangegeven anders zou je echt niet het idee hebben dat je in Vancouver zit. Het was er wel minder druk dan in Heerlen, maar goed, het was ook geen Duitse feestdag ;)
Na de Zweedse gehaktballetjes zijn we naar het hotel gereden. Hier hebben de meiden nog even kunnen zwemmen. Dit samen met een meisje uit Edmonton wat met haar moeder op doorreis was. Het Engels zorgde voor een voorzichtige start, maar eenmaal los was het voorbij met de taalbarrière.
De volgende dag was het dus tijd om echt te gaan kopen en de auto vol te laden. Gelukkig is hij groot genoeg dus het paste allemaal prima. Misschien ook een geluk dat we nog geen eettafel en stoel vonden anders was het wel erg krap geworden.

Tijdens het eten van de lunch (de Ikea hotdog) werden we in een keer aangesproken door een Nederlandse vrouw. In het gesprekje werd snel duidelijk dat zij in de buurt van de Ikea woonde, je komt ze ook overal tegen die Nederlanders! En toen was het tijd voor de terugreis. Het moet gezegd worden: een paar uur rijden door deze omgeving is helemaal geen straf. Het is relatief rustig op de weg, en we hebben heerlijk genoten van de mooie uitzichten.

En weer thuis!

En als je dan bij Ikea bent geweest moet je de volgende dagen alles uitpakken en in elkaar zetten. Maar er moest ook nog verder gewinkeld worden want we waren (zijn) zeker nog niet compleet. Ondertussen hebben we het dan ook aardig gehad met winkelen. Het doen van de reguliere boodschappen is ook nog eens een uitdaging op zich, niet alleen zijn de winkels groot, waardoor je heel wat meters aflegt, ook het vinden van de boodschappen is ware speurtocht, waardoor het aantal meters nog toeneemt! Daarnaast is in zo'n superstore ook nog freezing cold, volgende keer neemt Mieke zeker een jas mee, ze was gewoon bevroren ( haar woorden). Kortom je moet er even de tijd voor nemen. 

Gisteren zijn we ook de kinderen gaan inschrijven voor de school. Het zou kunnen zijn dat de school
(Shannon Lake elementary) die het dichts in de buurt ligt vol zit, en ze dus naar een school moeten die wat verder ligt. Deze school is nieuw gebouwd en gaat pas in september open. Zeker weten we het nog niet want de persoon die hierover meer weet, was niet aanwezig. Nog even afwachten dus, hetzelfde geldt voor de eerste schooldag want de leraren staken hier. Deze staking is al in juni begonnen en zoals we hebben begrepen is het einde nog niet in zicht. Dit zou kunnen betekenen dat de meiden een extra lange vakantie hebben. Voor ons nog geen probleem aangezien we nog niet aan het werk zijn, maar voor de ouders die dus wel werken en al vanaf juni opvang moeten regelen is dit natuurlijk alles behalve fijn. We hopen maar op een snelle oplossing, want op zich is het voor ons (en zeker voor de meiden) natuurlijk ook prettig om zo snel mogelijk in het ritme te komen en nieuwe vrienden te ontmoeten.

Gisteravond was het dan tijd om de (volgens Mieke te grote) gekochte BBQ te gaan gebruiken. Het balkon heeft een rechtstreekse gasaansluiting voor de BBQ, dus geen gasflessen nodig. Hoezo, Canada is een BBQ land!  Na deze "doop", zijn we nog even lekker gaan wandelen langs het meer en zijn strandjes.

Vandaag wordt de bank geleverd, hopelijk volgens de afgesproken tijd maar we rekenen al met een zekere marge. Na alle geregel, boodschappen doen etc. zullen we de komende week wat minder de aandacht leggen op settelen en wat meer vakantie gaan vieren in eigen land. Hier zijn we alle vier wel aan toe! 

Een week later!

Vandaag is het al weer een week geleden dat we landden op Kelowna Airport. We hebben dan ook het hotel verlaten en we zijn ingetrokken in ons appartement. Niet dat er al veel spullen staan, alleen de bedden die we afgelopen week hebben gekocht zijn zaterdag afgeleverd dus we kunnen slapen. Morgen gaan we naar Ikea in Vancouver waar we een groot deel van de rest van het interieur zullen kopen. Het is een ritje van drie en een half uur dus we doen het in twee dagen. Een goede test voor onze auto die we vandaag hebben opgehaald. Al met al kun je dus stellen dat we nu al aardig "gesetteld" zijn, het hotel heeft plaats gemaakt voor een eigen woonruimte en de huurauto voor een eigen auto.
Afgelopen vrijdag hadden we gepland om wat leuks te gaan doen, en niets te regelen...... alleen dan even een mobiel abbonnement. Het werd langzaam toch wel heel vervelend om alleen een Nederlands nummer te hebben. Dit regelen duurde alleen toch weer langer dan gepland, dus uiteindelijk was het al tegen lunchtijd alvorens we op pad konden. We hadden er voor gekozen om naar Kelowna Mountain Bridges te gaan. Het gebied waar dit park in ligt is in 2003 totaal verloren gegaan aan een grote bosbrand. Als je er loopt zie je dan ook wat de gevolgen zijn van zo'n brand en zeker hoe lang het gaat duren voor dat de natuur zich kan herstellen. Maar ja, wat is er dan te zien zullen jullie denken? Nou, iemand heeft het idee gehad om in dit gebied hangbruggen te maken, een stoeltjeslift (werkt alleen nog niet), wijngaarden en een openluchttheater. Uiteindelijk moeten er ook skipites komen, maar dat is nog niet gerealiseerd. Wat wij vooral mooi vonden was het uitzicht over Kelowna en omgeving.

De meiden met op de achtegrond Kelowna

Zaterdag was de dag dat de bedden geleverd zouden worden, dit zou ergens tussen 10.00 en 14.00 uur moeten gebeuren. Mieke zou wachten terwijl Philip lekker met de meiden aan het zwembad zou gaan liggen. Om een lang verhaal kort te houden: uiteindelijk zijn de bedden pas tegen vijf uur afgeleverd. Gelukkig werden we wel gebeld, maar het was dus een lange zaterdag wachten. Maar goed elk nadeel..... Lotte en Floor hebben veel kunnen zwemmen. Aangezien het zaterdag wel laat was geworden, zijn we zondag de bedden in elkaar gaan zetten. In de namiddag hadden we een uitnodiging gekregen van Johanna bij haar thuis. Johanna is in de jaren 80 naar Canada gekomen, en werkt hier als Social worker. Aan het zwembad hebben we heerlijk gekletst over Canada, Nederland, werk en allerlei ander leuke onderwerpen. Kortom het was erg gezellig!
Zoals gezegd gaan we morgen weer twee dagen op pad om Zweedse gehaktballetjes te eten. Een lange maar ook mooie rit naar Vancouver door ons nieuwe land.

Regeldagen

De afgelopen drie dagen hebben we ons dus inderdaad niet verveeld. Dinsdagochtend zijn we als eerste de zorgverzekering gaan regelen. Deze gaat namelijk pas drie maanden later in, dus is het wel zo belangrijk om deze zo snel mogelijk te regelen. Gelukkig zijn we nog twee maanden verzekerd via onze Nederlandse zorgverzekering, dus we hoeven maar een maand een overbruggingsverzekering. Na een korte wandeling langs het meer zijn we vervolgens onze Nederlands rijbewijzen gaan omzetten. Je hoeft hier tegenwoordig niet meer opnieuw voor op examen en is het puur een kwestie van onze pas inleveren en een nieuw Canadees rijbewijs ontvangen. Wat ons wel gelijk opviel is de vriendelijkheid van de mensen die je helpen. Alles wordt keurig uitgelegd ook al staat er een hele rij achter je. 

Er moest ook nog even gewinkeld worden want Floor wilde natuurlijk nog een mooi hoesje om haar nieuwe Ipod. Bij de lunch in het foodcourt van het winkelcentrum hebben hebben we nog even "geappt" met Katja, wat is de wereld dan toch klein. Na de lunch zijn we onder andere op auto jacht gegaan. Na de vierde garage was het voor de meiden toch wel genoeg geweest, dus terug naar het hotel en zwemmen maar!
Woensdag hadden we twee afspraken, in de ochtend bij de bank en in de middag bij ons appartement. Voordat we na de bank gingen hebben we nog een garage bezocht. Na het zien van de foto's was het dus nu tijd om ons optrekje voor het komende jaar met eigen ogen te zien. Ons geduld werd nog even op de proef gesteld want de mevrouw in kwestie was aan de late kant. Maar toen ze er eindelijk was zijn we gelijk naar het appartement gelopen, en we kunnen zeggen: de foto's waren geen bedrog. Het ziet er fantastisch uit en we zien ons hier wel het eerste jaar wonen. De rest van de middag hebben we lekker bij Annemarie en Erik doorgebracht en hebben de dames "hun" zwembad al kunnen uitproberen terwijl wij lekker hebben gekletst.
Vandaag was het dan tijd om een knoop door te hakken wat betreft de auto, onze keus is gevallen op een Ford Freestar, we hebben wel nog wat moeten onderhandelen maar uiteindelijk kwamen we er goed uit. Maandag kunnen we hem halen, goede timing want dan moeten we ook de huurauto inleveren.  

  Naast de auto hebben we vandaag nog maar wat meer geld laten rollen want we moeten vanaf maandag in ons appartement slapen en zonder bedden is dat moeilijk. Na lang piekeren hebben we toch maar besloten om de bedden in Kelowna zelf te kopen en niet voor maandag naar Ikea in Vancouver te rijden (ongeveer 400 km). Dus zijn bij Jysk geweest en geslaagd, zaterdag wordt alles afgeleverd zodat we maandag in ons nieuwe optrekje (waar we na het betalen van huur etc. vandaag de sleutel van hebben gekregen) slapen. Al met al loopt het dus allemaal voorspoedig. 
Een kleine uitzondering: we hadden niets meer van de verhuizer vernomen wat in zou houden dat onze spullen nog steeds in Nederland staan. Na wat mailen bleek gelukkig dat ze ons vergeten waren in te lichten en dat de boot met container onderweg is. Als het goed is zijn ze 18 augustus in de haven ( we weten alleen niet welke haven). Maar goed, dan zal het toch nog wel even duren voor de spullen bij ons in Kelowna zijn. Later dan we hadden gehoopt maar goed, het is niet anders. Voor morgen staat er naast het alleen nog regelen van een mobiel abonnement niets meer op het programma en dat willen we zo houden ook. Na alle inspanningen is het tijd om een dagje rust in te bouwen en wat leuks te gaan doen met de dames. We hebben per slot van rekening ook vakantie!

Geland

Gisteren even na vijf uur zijn we geland in Canada. Nog niet ik Kelowna, maar eerst in Edmonton. Hier moesten we dus ook door de douane. Ondanks dat we twee jaar geleden het visum al hadden geactiveerd en dus nu met onze PR-card en paspoort in de aanslag zelfverzekerd op de douaneambtenaar konden afstappen was het toch even spannend. Je weet het maar nooit. De amtenaar in kwestie vond het ook wel enigzins vreemd, nu landen, terwijl we al twee jaar in het bezit zijn van een visum was voor haar toch niet gebruikelijk. Maar naar enige uitleg begreep ze hoe het zat en mochten we, na wat vragen over onze spullen die nog nakomen met de verhuizer, doorlopen. Nadat niet alleen bleek dat wij maar ook onze koffers allemaal in Edmonton waren, moesten we nog drie uurtjes wachten alvorens het laatste stukje te vliegen naar Kelowna. In die tijd hebben we Floor haar verjaardagskado alvast gekocht, ze is nu ook de trotse eigenaar van een Ipod Touch. Haar dag kon in ieder geval niet meer stuk. 

Met een kleine twintig minuten vertraging vertrokken we met een prachtige zonsondergang vanuit Edmonton.

      

Mieke had de twijfelachtige eer om naast een zeer spraakzame dame te zitten waardoor haar gehoopte uurtje dutten in het "spraakwater" viel. Maar ze is wel weer wat informatie over Kelowna rijker. Bij aankomst op Kelowna Airport werden we ontvangen door Erik en Annemarie. Niet alleen leuk, maar ook fijn om in "den vreemden" door bekende gezichten opgehaald te worden. Na het ophalen van de huurauto, hebben ze ook nog even als kofferbezorgservice gespeeld want wij pasten met vier personen, 8 koffers en 4 stuks handbagage nooit in een keer in de auto. Zo werd een extra ritje op en neer naar het vliegveld op de late avond, ons gelukkig gespaard.  Na ongeveer 24 uur wakker te zijn geweest, op wat kleine vliegtuigdutjes na, was het dan ook niet verwonderlijk dat we bij aankomst op de hotelkamer gelijk het bed op hebben gezocht. De nacht was echter kort want door de jetlag waren we al vroeg wakker, de meiden gelukkig iets later. Voor vandaag staan al weer wat noodzakelijke activiteiten gepland om te regelen, dus vervelen zullen we ons niet!

Our Canadian girls bij aankomst