Pagina's

zaterdag 31 december 2016

2016 is bijna ten einde dus op naar 2017!

Het heeft even geduurd, maar na bijna een jaar hier toch weer eens een blogje. We hebben er aan gedacht om te stoppen met het schrijven. Het kost natuurlijk tijd, en we hebben een redelijk normaal leven nu dus...... waarom nog een blog. Aan de andere kant kregen we ook nog wel eens de opmerking vanuit Nederland, schrijf nog eens wat, dus schijnbaar zijn er nog een paar mensen die het wel leuk vinden. Daarnaast is het voor ons zelf natuurlijk ook wel eens leuk om terug te lezen. Dus nog minimaal één keer in de pen, misschien wel de laatste maar misschien ook niet,we laten het maar open. In ieder geval een goede manier om op deze laatste dag van jaar even terug te kijken op ons 2016.

We kunnen met veel plezier en ook enige trots terugkijken op het jaar. Op het gebied van werk liep het zeer voorspoedig, de dames hebben hun Canadese draai nu echt gevonden, we hebben heerlijke camping trips gemaakt, gezellig bezoek gehad vanuit Nederland en op Lotte na (zij gaat volgende maand) zijn we naar Nederland geweest.

Om met het werk te beginnen, Zoals in februari geschreven is Mieke gestart als Data Management Coordinator bij Starbright Children's Development Centre . Alhoewel dit nog niet gelijk de uitdaging was die ze zocht was het vooral ook een stap naar hopelijk een management positie in de toekomst. Al vrij snel werd Mieke naast het wat saaiere data management ook betrokken in allerlei verander projecten. Eigenlijk wilden ze Mieke graag nog meer extra taken laten doen, maar aangezien haar functie binnen de Union valt was er hier niet veel speelruimte. Maar niet getreurd, want in november kreeg ze een aanbieding om te vanaf 1 januari gefaseerd te starten als Operations Manager, om het per 1 april helemaal over te nemen. Het blijkt dus nu, dat niet alleen Mieke in haar functie gestart was met het oog op de toekomst, maar ook de organisatie dit voor ogen had. Al met al, is de toekomst sneller bereikt dan gedacht maar hier klagen we niet over!
Voor mij kwam er ook vrij onverwacht een mogelijkheid om door te stromen naar een management functie. In mei ben ik gestart als  Manager van the Southern Interior Rotary Lodge. Dit is een Lodge voor mensen die te ver van de behandelkliniek wonen om op en neer te reizen en dus genoodzaakt zijn om ergens te verblijven. Om de toch al vaak financiële zorgen, die hier in Canada vaak gepaard gaan met het krijgen van een ziekte als kanker, enigszins te verlichten kunnen ze tegen een sterk gereduceerd tarief in deze Lodge verblijven. Ik heb er de afgelopen maanden van genoten om weer de een team te coachen, en veranderingen te implementeren. Zelf veranderweerstand klonk als muziek in mijn oren :)  Maar bovenal is het mooi om een directe bijdrage te kunnen leveren aan het ondersteunen van mensen gedurende deze moeilijke periode ver van huis en familie/vrienden.
Kortom, 2016 was erg succesvol op voor ons op de arbeidsmarkt. Toen we in de zomer van 2014 aankwamen hadden we niet gedacht dat het zo voorspoedig zou gaan dus we prijzen ons erg gelukkig. En ondanks dat werk ook maar werk is, is het wel een belangrijke basis en erg belangrijk om iets te doen waar je plezier en voldoening in hebt!

Lotte en Floor on top of the Canadian World
Floor en Lotte hebben beide de Canadese draai wel gevonden. Zoals eerder geschreven is Engels geen probleem meer, spreken ze met elkaar vooral Engels en worden vaders en moeders vaak uitgelachen voor hun accent. Beide hebben een leuke vriendinnen kring, genoeg sleepovers pfff. Lotte gaat geregeld met vriendinnen alleen naar de bioscoop, downtown en de Mall dus het taxi rijden is begonnen.
Floor is gestart bij the Canadian Girl Guides, en heeft het hier erg naar haar zin. Twee weken geleden zijn ze op winter kamp geweest maar ze doen ook vele andere activiteiten zoals klimmen maar ook het goede doel wordt niet vergeten dus helpen bij de Foodbank. Helaas wilt Floor wel stoppen met pianoles, niet geheel onverwacht we zagen het al aankomen en hadden geen zin in de ruzies om te oefenen. Ze moet wel een ander instrument kiezen, dus dat wordt nog goed kijken. Lotte gaat wel door, ze heeft de intrinsieke motivatie gevonden dus hopelijk blijft dit zo.


Floor geeft een presentatie over Canada bij haar oude klasgenootjes
Floor met "neefjes en nichtjes" in de Efteling
Een van de hoogtepunten dit jaar was toch wel de trips naar Nederland. Mieke in februari en Floor en Philip in november. Lotte moet nog even wachten maar gaat in februari 2017 met Mieke. Nadat Mieke in februari was geweest begon het toch ook te kriebelen. Want ondanks dat we het geweldig naar onze zin hebben hier, familie en vrienden blijf je toch missen. Aangezien deze reizen erg druk zijn met bezoekjes, en omdat het ons ook leuk leek om als het ware 1 op 1 te gaan hebben we ons dus opgesplitst.

Zowel Mieke in het begin van het jaar en Floor en mij, hebben ontzettend genoten om familie, vrienden en oud collega's weer te zien. Helaas de tijd was te kort om iedereen te kunnen zien, maar dan hebben we nog een reden om terug te gaan.
Best vermoeiend zo'n bezoekje aan Nederland

Een ander hoogtepunt was het bezoek van de moeder van Mieke en de Familie Thieme (Mieke's zus en gezin). We hebben erg genoten van hun  aanwezigheid, en om ze te introduceren in onze Canadese wereld.
Oma ophalen in Calgary!











Family Fun!

Twee zussen bekijken West Kelowna





















In het voorjaar hebben we een tent gekocht, dus heeft de zomer ook in het teken gestaan van kamperen en het verder ontdekken van ons mooie landje. Het voordeel van de tent is dat je volop in de mooie de natuur staat, nadeel blijft toch wel de koude nachten. Yep ook in de zomer, kan het in de nacht aardig afkoelen. Al met al hebben we aardig genoten,  met elkaar en van en met wildlife dichtbij en wat verder van huis. Dit is zeker voor herhaling vatbaar, al staat een camper/caravan wel op ons verlanglijstje. Is toch iets comfortabeler en warmer. Ja, je moet wat te wensen hebben in het leven!

Ons tentje met uitzicht!

Enjoying Wildlife!




























Genieten van en met elkaar!

Aan het einde van het jaar hebben we onze Canadese integratie maar onderschreven door het aanschaffen van een truck! Niet helemaal uit vrije keuze, het was eigenlijk noodgedwongen want onze 12 jaar oude Ford Freestar die ons de eerste jaren hier in Canada heeft begeleid in onze trips naar o.a Vancouver voor Ikea vond dat het genoeg was geweest. Hij gaf duidelijk signalen af dat hij met pensioen wilde en een Ford F150 stond op ons wensenlijstje voor 2017. Lekker gemakkelijk tijdens camping trips, ski uitjes etc. dan maar wat eerder en begin deze maand hebben we de knoop dus maar doorgehakt.
En dan zul je zien dat ook nog een koelkast het begeeft, dus hier ook maar een grote American size gekocht, kortom het inburgeren lukt ons aardig 😊





Wensen en dromen blijven er zeker voor 2017, maar we hadden ons geen beter jaar kunnen wensen. Het belangrijkst blijft toch dat wij en de mensen dicht bij ons in goede gezondheid zijn. Dit is helaas zeker geen vanzelfsprekendheid, en absoluut iets om te koesteren.

We willen iedereen dan ook een goed, gezond en voorspoedig 2017 wensen. Geniet van en met elkaar en doe dit zeker niet met mate!

Mieke, Philip, Lotte en Floor




zondag 7 februari 2016

2016, een goed begin....

Het jaar is pas een maand bezig maar we kunnen al stellen dat het goed is begonnen. Het was voor Mieke geduld hebben maar het is beloond: Vorige week is ze begonnen aan een nieuwe uitdaging. Een vaste baan als Data Management Coördinator bij Starbright Children's Development Centre. Hier had ze in de zomer een paar diensten als invalkracht gewerkt, maar het was toen niet te combineren met haar ander tijdelijke baan. Blijkbaar had ze wel een goed indruk achter gelaten, want een paar weken geleden kreeg ze een mail met deze vacature toegezonden. Natuurlijk geschreven, en na een goed sollicitatiegesprek dus ook aangenomen. Het wisselen van banen gaat wel snel hier in Canada, niet zoals in Nederland met twee maanden opzegtermijn etc. Nee gewoon binnen twee weken ben je aan de slag.

Naast dit goede nieuws, kreeg Mieke ook nog de aanbieding om naar Nederland te gaan en 13/14 feb. op de Emigratiebeurs te staan. Nicole is de eigenaar Red Moose Immigration en ze staat hier dit jaar voor de derde keer. Hier hebben wij haar drie jaar geleden ook leren kennen, en ondanks dat wij al een visum hadden  heeft ze ons toch nog allerlei adviezen gegeven. Aangezien het er druk kan zijn had ze wat hulp nodig  En nu gaat Mieke met haar en Olaf dus naar de beurs. In totaal gaat ze tien dagen, dus nog genoeg tijd om ook familie etc. te bezoeken. Natuurlijk ook weer te kort om iedereen te bezoeken en te zien, maar je moet ook nog wat te wensen over hebben! En voor de mensen die na het lezen van onze verhalen, het zien van de foto's denken: "daar zou ik best ook willen wonen , misschien is dat emigreren wel wat voor mij" dan bezoek gewoon de stand van Red Moose op de Emigratiebeurs!

Aan de oproep "Let it Snow" uit het vorige blog is wel gehoor gegeven, sinds half december ligt er al sneeuw. Er was even dooi en regen maar de sneeuw kwam weer terug. Schijnbaar had moeder natuur niet begrepen dat we bedoelden 'sneeuw op de bergen en skipistes', in het dal hoeft nou ook weer niet voor ons, en zeker niet voor zo'n lange periode. Zo zie je maar, we blijven toch Nederlanders, altijd weer wat te klagen over het weer.

Een beetje sneeuw in de tuin!

Naast het feit dat we skipassen gekocht hebben en dus geregeld op de skipistes te vinden zijn, hebben we ook kennis gemaakt met twee ander wintersporten: Crosscountry  (langlaufen) en Curling. Dat laatste mocht natuurlijk niet ontbreken bij het integreren in de Canadese (sport)cultuur! Met een goeie instructie van Robert was het mogelijk om een inkijkje in deze sport te krijgen, en toegegeven: het is veel moeilijker dan je zou denken.





























Een klein kwartiertje rijden van ons huis ligt een Crosscountry vereniging en natuurlijk tracks. Dit moesten we natuurlijk ook uitproberen. Zo hebben we op hun Open Dag de "stoute langlaufski" aangetrokken en na een korte instructie (wederom van Robert) een heerlijk middagje gehad. Floor vond het iets minder, maar ja, je wordt er wel moe van. Maar al met al vonden we het heerlijk om te doen. Je bent actief, buiten en in de mooie natuur!




De meiden hebben natuurlijk hun eerste rapporten van het schooljaar ook al weer gehad, en we kunnen weer trots zijn! Ja, ik weet het, we vallen in herhaling, het is eerder geschreven maar het is nou eenmaal zo. We zijn trots op onze meiden en de wijze waarop ze met deze veranderingen omgaan. En eigenlijk kan dit niet vaak genoeg gezegd worden. 
De niet geplande aanpassing naar een nieuwe school is goed gegaan, niet alleen vanuit de school resultaten gezien maar zeker (en voor ons nog belangrijker) vanuit het sociale aspect. Lotte heeft haar draai op Middle School helemaal gevonden en heeft het beter naar haar zin dan vorig jaar. Floor moest wel iets meer wennen, miste wel haar school van vorig jaar maar heeft haar draai nu ook gevonden. Tja en hoe gaat het dan met hun Engels? Als we zeggen dat de meeste gebruikt zin in huis op dit moment is: "Thuis spreken we Nederlands" dan zegt dit genoeg. Nee, de theorie dat kinderen snel een nieuwe taal leren is weer eens bevestigd. 

Deze week zijn we anderhalf jaar in Canada. Aan de ene kant kunnen we ons de aankomst als de dag van gisteren herinneren, maar aan de andere kant lijkt het ook of we hier al jaren zijn. Het voelt allemaal heel gewoon en vertrouwd. Zoals in ons vorige blog al geschreven, het emigranten leven heeft plaats gemaakt voor een normaal leven. Maar natuurlijk is anderhalf jaar ook weer te kort om definitieve conclusies te trekken. Onderzoek leert dat de meest emigranten die terugkeren naar eigen land dit doen in of na het tweede jaar. Niet dat dit op dit moment dan ook maar enigszins in ons hoofd zit. Nee, wij blijven genieten van elke dag dat we hier mogen wonen. En onder het motto "een goed begin..... " zien we uit naar een mooi 2016.