Summer has arrived!

Nog een weekje en dan begint voor Lotte en Floor de zomervakantie. We kunnen wel stellen dat dit eerste Canadese schooljaar is omgevlogen.  Het was natuurlijk ook korter door de staking in het begin van het schooljaar.  Voor Lotte is het ook het einde van Elementary School en vanaf volgend jaar gaat ze al naar Middle School. Afgelopen week had ze dan ook haar eindejaarskamp naar Thetis Island, een eiland in de buurt van Vancouver Island. We waren als ouders niet alleen jaloers, maar het was ook vreemd. Je dochter op kamp is een ding, maar op kamp in Canada 12 uur reizen met bus en ferry voelt toch spannend. Gelukkig is ze heelhuids terug gekomen, en heeft ze het het geweldig naar haar zin gehad. Vorige week hadden we ook gesprekken op school rondom de vorderingen op het gebied van Engels. We hebben het vaker geschreven, maar het kan niet vaak genoeg gezegd worden. We kunnen trots zijn op de meiden. Beiden hebben hun doel dat we aan het begin van het jaar gesteld hadden ruimschoots gehaald. Natuurlijk draait school niet alleen om Engels, dus we zijn wel nog benieuwd naar de rest van het rapport dat volgende week gaat komen. 

De zomervakantie voor de kinderen duurt hier 10 weken, dus dat was wel een uitdaging, Dit omdat wij als hard werkende immigranten natuurlijk meegaan in de Canadese regels en dat betekent voor Mieke 2 weken, en voor Philip 3 weken vakantie. Gelukkig worden hier de nodige leuke zomerkampen aangeboden, maar om ze nou 7 weken voor dag-kampen op te geven, nee dat vonden we toch erg veel. We hebben dan ook besloten om niet gezamenlijk vakantie te nemen maar na elkaar. Met wat gepuzzel gaan de meiden nu 4 weken op kamp. Natuurlijk is het jammer om niet gezamenlijk vakantie te hebben maar er zijn nog zoveel leuke, mooie dingen te doen in de buurt dat we in de weekenden genoeg samen kunnen doen. We lopen met de gedachte een tentje te kopen en dan lekker in de weekenden te kamperen. Ja,ja ik hoor het de insiders denken: Philip en Mieke in een tent..... nu zijn ze helemaal van hun geloof gevallen. Maar goed, een nieuw land, nieuwe start waarom ook niet eens een nieuwe manier van vakantie vieren proberen. Per slot van rekening is de rest van de nieuwe dingen allemaal prima bevallen, dus moet dit ook kunnen. Met Pasen zijn we wel nog even op de "traditionele Philip & Mieke manier" op pad geweest. We hadden een hotel geboekt in Salmon Arm. Een leuke, sfeervolle en vooral prachtig gelegen plaats op 2 uur rijden van Kelowna. Heerlijk gewandeld, omgeving bekeken en natuurlijk voor de kids ook zwemmen in het hotel. Dat zal hun nog wel gaan tegenvallen als we met het tentje op pad gaan!

Op zaterdag skiën, heeft plaats gemaakt met het kijken naar de voetbalwedstrijden van Lotte. Met onze campingstoeltjes zitten we lekker relaxed in de zon (want die schijn hier al volop) te kijken naar de prestatie van de "Drillers" . Ja, een aparte naam voor een voetbalteam, maar wat moet je anders met een Orthodontist als shirt sponsor.

Actie bij de kinderen

Relaxen voor ouders

Naast Lotte heeft vaders na 30 jaar ook maar weer eens het voetballen opgepakt. Niet in clubverband maar gedurende zomeravonden met een groep mannen van boven de 30 ( en dan bedoel ik eigenlijk ruimschoots maar dit klinkt vriendelijker). Lekker actief een balletje trappen. De techniek en inzicht is er nog wel, maar de conditie..... pfffffff ! 

Naast de sportieve bezigheden blijft muziek natuurlijk voor ons ook belangrijk. Zoals eerder geschreven hebben Lotte en Floor pianoles van een zeer enthousiaste lerares. We hebben het even kunnen verbloemen maar op een gegeven moment had ze toch wel door dat vader en moeder ook enige muzikale vaardigheden in hun bezit hebben. Na wat aandringen van haar, en onder het motto het bloed kruipt waar het niet gaan kan, hebben we dan toch de knoop doorgehakt en nemen we ook een keer per maand samen een pianoles. Gewoon goed om toch weer wat doelgerichter te oefenen. Ondertussen hebben zowel Mieke als ik ook al een duet met onze dochters gespeeld, wat natuurlijk nog leuker is. 

Floor en Mieke 

Mieke heeft er ook weer een nieuwe werkgever bij. Ze is afgelopen week gestart als Behaviour Interventionist voor kinderen met Autisme. De vacature die ze gezien had was voor een permanente positie, echter doordat de vertrekkende medewerker op het laatste moment toch niet vertrok ( hebben we dit al niet eerder meegemaakt?)  bleef alleen een positie als invalkracht over. Na wat nadenken heeft ze hier toch voor gekozen, niet volledig maar naast haar parttime werk. Ze hoopt hierdoor de kansen op een vaste baan te verhogen aangezien ze nu bij twee werkgevers actief is. Daarnaast bied deze baan meer uitdaging, en past methodisch werken aan doelen, toch beter bij de kwaliteiten van Mieke dan het werk als Support Worker. 

We kunnen eigenlijk wel stellen dat we na 10 maanden al goed gesetteld zijn. Alle vier hebben we, ieder op zijn/haar manier de draai wel gevonden. Het enige wat nog ontbreekt, naast een vaste baan voor Mieke, is een huis. In onze vorige blog schreven we al dat we aan zoeken, kijken, denken, en informeren waren. Dit doen we nog steeds, we hebben nog geen definitief besluit genomen maar dat hopen we wel in de komende maanden te doen. En als het goed is lezen jullie dat dan in onze volgende blog. De zomer is gearriveerd dus nu eerst genieten van de mooie temperaturen, zonneschijn, meer zwembad en alle moois wat Kelowna in de zomer te bieden heeft.